drzwi otworzyły się i do sali <br>wpadł Alojzy, cały wysmarowany sadzą, niosąc w dłoniach <br>niewielką hebanową szkatułkę.<br><br>- Mam sekrety pana Kleksa! - zawołał zdyszany. - Zaraz <br>je obejrzymy! Patrzcie, oto są te sekrety, ha-ha-ha!<br><br>Z tymi słowy postawił szkatułkę na stole, otworzył <br>ją wytrychem i wysypał z niej kilkanaście porcelanowych <br>tabliczek, zapisanych drobnym chińskim pismem.<br><br>Nie rozumieliśmy, co to znaczy. Nikt z nas nie znał chińskiego. <br>Byliśmy oszołomieni niezwykłym wyglądem Alojzego i jego <br>zuchwalstwem.<br><br>- Ja jeden tu czytam po chińsku! - wołał Alojzy. - Ja <br>jeden potrafię odkryć sekrety pana Kleksa. Dowiemy się <br>wreszcie, kim jest ten napuszony dziwak! Ha-ha-ha!<br><br>Naraz