nie wiedział - i mieliśmy tu czekać na przyznanie nam prawa do wyjazdu ze Związku Sowieckiego... i któregoś dnia szedłem z kolegą na żebry do sąsiedniej wioski, mieliśmy obaj po jedenaście lat, dął wiatr, w jego powiewach toczyły się zielonkawoszare kule wędrownych roślin, które raz po raz przylegały na chwilę do tającej jeszcze tu i ówdzie wilgoć ziemi i tak żywiąc się, przemierzały wyschłe połacie pustynnych stepów, by na dłużej osiąść przy wykopanych w piasku sadzawkach, zasilanych z głębokich podziemnych źródeł, i wypuszczały nowe pędy, i gotowały się do dalszej drogi...<br>a ja wiedziałem, że nazywają się one perykatalpami, i pomyślałem, że