z bijącym sercem obserwował szopę. Jej omszony, pochylony ku jezioru dach połyskiwał w słońcu. Pomost tonął w głębokim cieniu. Nagle spoza sczerniałej ściany wysunęła się postać z dziwnym przedmiotem pod pachą. Tyrolczyk ostrożnie wszedł na pomost, ukląkł, zaczął odplątywać łańcuszek cumy.<br>Wolno, ostrożnie przyciągnął łódkę do pomostu, na dnie położył tajemniczy przedmiot, a potem sam wśliznął się do środka. Łódź zakołysała się pod jego ciężarem i stuknęła burtą o pomost. Tyrolczyk jeszcze chwilę tkwił nieruchomo na dnie łodzi. Potem nagle wyprostował się, chwycił wiosło i zdecydowanym pchnięciem odbił od brzegu. Cały pomost zatrzeszczał żałośnie jak na alarm i nagle zamarła zatoczka