O zachodzie słońca poproszę panów, aby zechcieli udać się ze mną. Panie, niestety, będą musiały pozostać. Czeka nas robota gruba i ciężka.<br>Rzuciwszy rozpaloną pochodnię w łatwopalną słomę wyobraźni, skłonił się wdzięcznie i mrugnąwszy lewym okiem na adiutanta, Staszka Burskiego, zniknął z pola widzenia. Powiódł przyjaciela do swojej izdebki na tajną naradę.<br>- Widziałeś co? - zapytał cicho.<br>- Patrzyłem za każdy krzak i za każde drzewo, ale nikogo nie widziałem &lt;page nr=210&gt;.<br>- Nadaremnie zrywałem sobie gardło - mówił Adaś w zamyśleniu. - Do wieczora jednak daleko... Jak myślisz? Czy wiedzą już, że tu jesteśmy?<br>- Trudno na to odpowiedzieć. Nasza warta w obozie też niczego nie zauważyła, ale