partii swoje wyroby, dostarczali dziesiątki obrazów na szkle, bogato rzeźbione ławy i stoły, wykonywali wygodne fotele. Michał dziękował, tam gdzie było to niezbędne - proponował wysokie zapłaty, każdemu ściskał rękę i był "ludzkie panisko". Kładzenie boazerii dało okazję do opukania wszystkich ścian, w piwnicy na jego wniosek założono archiwum i kancelarię tajną. I tam dokładne badanie nie wykryło żadnych schowków. W krótkim czasie Komitet zyskał całkiem nowe wnętrze, a Michał pewność, że obrazy były jedynymi cennymi rzeczami w obrębie domu. Pozostał ogród, do którego można było się zabrać dopiero wiosną.<br>Na początku zimy 1950 roku Pierwszy niespodziewanie zajrzał do gabinetu Michała, gdy