tylko nazwa kroju, ale i wygląd poszczególnych znaków, czego większość domorosłych typografów starannie nie przyjmuje do wiadomości. Ograniczenie, o którym chcę tu wspomnieć, wynika z techniki wyświetlania i drukowania znaków oferowanej przez program TAG. Wykorzystuje on jedynie tzw. pismo nieproporcjonalne, tzn. takie, w którym miejsce przeznaczone na każdy znak ma taką samą szerokość. Poszczególne litery mogą być węższe lub szersze (na przykład "I" zajmuje mniej miejsca niż "W"), lecz przeznaczone na nie miejsce zawsze będzie miało stałą rozpiętość.<br>Po trzecie wreszcie, projektowane czcionki są czcionkami rastrowymi. Oznacza to, że obraz każdej litery - zarówno na ekranie, jak i na papierze, powstaje w wyniku