Efekt tej pracy wypełnia prezentowany właśnie album. Album, powiedzmy to głośno, zadziwiający. Ani popowy, ani jazzowy. Wymykający się tradycyjnym klasyfikacjom. I bardzo dobrze. Bo bardzo dobra muzyka nie potrzebuje szufladek.<br><br><br>ENIGMA<br><br>The Screen Behind The Mirror<br>Virgin<br>Gatunek: dekadencja<br><br>To już czwarty album Enigmy. Niektórzy powiedzą, że to już czwarty taki sam album Enigmy. I będzie w tym sporo racji. Bo Michael Cretu nie stara się zmieniać niczego na siłę. Od lat robi muzykę według tego samego przepisu i od lat odnosi sukcesy. Może nie u krytyków, za to u publiczności lubiącej ładne i efektownie podane dźwięki. A propos efektownych dźwięków. Tym