się przeważnie homorytmicznie przy określonych strukturach <br>semantycznych. Wymienieni kompozytorzy poza Wallek-Walewskim operują zmiennym <br>materiałem motywicznym, nie integrując części. Requiem Wallek-Walewskiego ­ <br>niewątpliwie najciekawsze w tej grupie mszy ­ charakteryzuje najbardziej zróżnicowany <br>typ narracji i ekspresji. Centralną część cyklu tworzy Dies Irae z wprowadzeniem <br>ekspresji dramatycznej, którą buduje cytowana już 8-taktowa struktura o charakterze <br>pieśniowym (Allegro agitato) z tekstem pierwszej strofy sekwencji ­ Dies irae, <br>dies illa (zob. prz. 26). Integrując tę część i w ogóle cały cykl, powraca w <br>zmienionym nieco kształcie (Allegro) w wersie Confutatis maledictis (s. 13-14) <br>oraz końcowej, dodanej zapewne w tym celu, części Libera me...de