grałam nisko, ale z pewnej odległości nie można się było zorientować, jaką wartość przedstawia zgarniana przez mnie kupa sztonów. Zebrałam kupę, wymieniłam na pieniądze, potrzymałam się za głowę i wyszłam.<br>Czarne bandziory obserwowały mnie w milczeniu aż do helikoptera. Pilot bez protestu wystartował i po paru minutach znalazłam się na tarasiku. Teraz czekała mnie straszliwie ożywiona działalność.<br>Drzwi do sterowni były idealnie dopasowane, przesuwne, jak większość, ale jednak między skrzydłem a ścianą była dwumilimetrowa szpara. Rozrobiłam cement z minimalną ilością piasku i pilnikiem do paznokci upchnęłam go w szparze, zaczynając od podłogi, tak wysoko, jak tylko mogłam sięgnąć. Do rana powinien