technika wyrobu tkanin przetykanych i tkaniny o wzorach geometrycznych. Wykonywano je przy użyciu czterech, sześciu lub większej liczby nicielnic. Reinfuss przypuszcza, iż dostały się do ludowego rzemiosła z rzemieślniczych pracowni tkackich (1970, s. 68). Efekty wzorzyste uzyskiwano również za pomocą tworzenia dodatkowych "ziewów" przez deskę ("broszowanie"), a także przy użyciu techniki kilimowej. Tkaczka wybierała wówczas ręcznie nici osnowy potrzebne do stworzenia wzoru, powstającego po wprowadzeniu wątku. Technika ta została rozbudowana na Podlasiu i spotykamy ją w tkaninie dekoracyjnej, nazywanej w "prątki", ponieważ w trakcie pracy zaznacza się prętami fragmenty wzorów. W skomplikowanych kompozycjach liczba prętów dochodziła do dwustu! Zrozumiałe, że wzory