korzystanie z literatury wydawanej na przykład przez Instytut Literacki w Paryżu. Nie może też wykonać dla swych celów badawczych odbitek kserograficznych interesujących go artykułów czy tekstów literackich zamieszczonych dajmy na to w <hi rend="italic"> Kulturze</> czy innych tego typu periodykach emigracyjnych. Zamienia się więc w kopistę i niczym średniowieczny zakonnik własnoręcznie przepisuje tekst czy robi zeń długie wypisy. Jest to przecież nie tylko strata cennego czasu, ale przede wszystkim jakiś rodzaj upokorzenia, obrazy, przeciwko czemu musi buntować się moje poczucie dumy zawodowej i zwykłej godności człowieka. Na ten rodzaj przeżyć są oczywiście narażeni też moi studenci, którzy uczestniczą w prowadzonym przeze mnie seminarium