które Sikorski poświęca sprawom edytorskim i redakcyjnym, na uwagę zasługują rozważania nt. znaczenia doświadczeń redakcyjnych Lenina dla teorii i praktyki księgoznawstwa. Autor przedstawia działalność redakcyjną wybitnych pisarzy rosyjskich Kryłowa, Puszkina, Niekrasowa, Czernyszewskiego, Gorkiego i innych. Redagowanie rękopisu jest zawsze procesem twórczym, jego zadaniem jest m.in. wskazać autorowi, jak ulepszyć tekst; przy tym nierzadko ujawnia się indywidualność redaktora, jego poglądy i smak. na teorię i praktykę redagowania składają się 3 działy:<br>- podstawy redagowania,<br>- redagowanie ogólne,<br>- redagowanie różnych rodzajów literatury &lt;page nr=149&gt;. &lt;page nr=248&gt;<br>Sam proces redagowania rękopisów o charakterze prac teoretycznych jest zdaniem Sikorskiego niedostatecznie opracowany. Winny być opracowane jasne kryteria oceny języka. Ukazują się