w tym także rygory wersyfikacyjne, stawiając opór spontaniczności mowy potocznej, pośrednio zmuszały do dokonywania świadomego wyboru i sprawiały, że właśnie poezja, jeśli nie decydowała ostatecznie o wykształceniu normy języka ogólnopolskiego, to w każdym razie w procesie tym odegrała bardzo istotną rolę.<br>Jak powiedzieliśmy, zasługą reformacji było wprowadzenie języka polskiego do tekstów religijnych. Problematyki języka polskiego w XVI w. nie trzeba jednak sprowadzać tylko do sporów religijnych. Zważmy, że wystąpienia innowiercze dopiero w latach czterdziestych i pięćdziesiątych (głównie pięćdziesiątych, po śmierci Zygmunta I, 1548) wchodzą w dojrzały etap walki jawnej i zorganizowanej, wcześniejsze bowiem utyskiwania sejmiku w Środzie (1543) na to, że