wystąpił znów w obronie dawnej hierarchii genre'ów w książce, którą każdy malarz musiałby nie tylko przeczytać, ale nosić w kieszeni2. Valéry zwalczał znak równania między dwiema śliwkami na talerzu i ukrzyżowaniem czy bitwą pod Arbelą, zarzucał malarzom zubożenie imaginacji, twierdził, że malarstwo światowe straciło swą wolę potęgi, zwężając skrajnie treść tematyczną obrazów i zakres studiów pomocniczych. Reakcja Valéry'ego była na czasie, ale marzyć pisarzowi o sztuce pełnej, o tematach wielkich, marzyć o malarstwie współczesnym, gdzie ukrzyżowania byłyby godne Chrystusa z Perpignan, a portrety - Świętego Franciszka z Subiaco czy Baltazara Castiglione z Luwru, zaś bitwy, by przypominały klasą bitwę pod Arbelą Altdorfera