powiedzmy estetyczną i obywatelską. Jako radosny lub demoniczny artysta musi więc zaglądać w otchłanie, zanurzać się w ciemności, w których rodzą się potwory, w których wykrzywia się zło! Ale jako smutny i rozsądny członek społeczeństwa stara się te otchłanie ograniczać, rozświetlać ciemność i - w miarę ludzkich możliwości - to samo zło temperować. "Proroctwo: demokracja, powszechność, równość, nie będą w stanie was zaspokoić. Coraz silniejsze będzie w was pragnienie dwoistości - podwójnego świata - podwójnego myślenia - podwójnej mitologii - będziemy hołdowali w przyszłości dwu odmiennym systemom jednocześnie i świat magiczny znajdzie sobie miejsce obok świata racjonalnego" (D II 100). Dlatego ten roztropny członek społeczeństwa może jednocześnie