sukni wybałuszała oczy w<br>przerażeniu doskonałym. Osiełek zasłaniał coś dłonią w okolicy lędźwi,<br>bujając się przy okazji na sprężynach nowego materaca, wdowa mdlała raz<br>po raz...<br> A była to brodawka wielkości gołębiego jaja, rzewna i straszna.<br> - To tak, panie Osiełek, to pan ukrywał przed nami, które jesteśmy<br>kobiety bezbronne i tkliwe! - ryknęła wdowa, wrywając się do łożnicy,<br>jak huragan wydmuchnięty z otyłej gęby Szekspira.<br> - Co pani pod tym rozumie? - spytał Osiełek niedbale, huśtając się na<br>materacu z coraz większym opanowaniem przedmiotu.<br> (Ja tak kocham kwiaty...)<br> - Co ja pod tym rozumiem? Ot, co ja pod tym rozumiem.<br> Szalona wdowa zerwała ze ściany