świętokradców, przeklinam cię trzykrotnym przekleństwem.<br>Selah.<br> I przy ostatnich słowach Osiełek wstrząsnął ramionami. Ogniste miał<br>palce od łuny bijącej stamtąd, gdzie płonął dom czarnoksiężnika<br>Indiavolaty. Hildegarda patrzyła na Osiełka w zachwycie: tak pięknego<br>nie widziała jeszcze.<br> Było prawie widno. Tańczyły nad miastem płomyki ognia, podobne<br>strzępom purpury królewskiej, którą wściekły tłum podrze na rynku.<br> Osiełek usiadł, zdjął cylinder i głosem jednego z dwunastu paladynów<br>zaproponował Hildegardzie partię szachów.<br> - Panie Osiełek, przecież nie mamy szachów.<br> - Nic nie szkodzi.<br> Przysunął policzek ku policzkowi Hildegardy. Zadrżała poprawiając<br>różową szarfę.<br> - Mamy szachy: oto wieża, pani jest królową, a ja królem, a niebo...<br> Przygarnął ją mocno