płyty stadionu i rzucić okiem na trybuny. Najbardziej interesujące w stadionowych pokazach jest bowiem ich oparcie na pewnej podstawowej a świadomie zakładanej antytezie. Co jest antytezą zorganizowanej masy ludzkiej? Oczywiście, tłum: również gromada ludzi, ale kierująca się raczej zasadą dezorganizacji, przypadkowości, chaosu. W tym sensie niezbędnym składnikiem pokazu jest również tłum usadowiony na trybunach, tłum, który każdym swoim aspektem - różnorodnością strojów, niejednolitością zachowania, przypadkowością każdego gestu, spontanicznością reakcji - kontrastuje z cechami zespołu produkującego się na murawie stadionu. Tłum na trybunach nie jest więc tylko adresatem widowiska, ale w jakimś sensie również jego aktywnym - choć także zaprogramowanym... - współuczestnikiem: dopiero na jego tle