faceta tłumaczącego zarysy swojego programu. Sens programu zamykał się w okrzyku:<br><br>- Koledzy! Cofamy się w przyszłość.<br><br>Mój sen powędrował w tę przyszłość z cofką. Zobaczyłem typka sfatygowanego jak kwit z przechowalni. Typek skarżył się panience z mikrofonem, najwyraźniej dziennikarce śledczej:<br><br>- Pani redaktor, okropnie boli mnie głowa. Od tego bólu głowy tracę rozum.<br><br>Panienka z mikrofonem rozpromieniła się:<br><br>- Jakie to szczęście, że tak niewiele pan traci.<br><br>Wtedy (sen miał większą obsadę) do sali, gdzie odbyła się ta wymiana zdań, wkroczył koleżka melancholijny jak listopadowy wieczór. Rozejrzał się po krajobrazie zebraniowych stołów, krzeseł, plastikowych butelek z dyżurną mineralną. Ożywił się dopiero, kiedy w kącie