życiowych sytuacji trudno adekwatnie ująć w bardzo ogólnym (a przez to cokolwiek ubogim) języku teorii gier. Droga od teorii do rzeczywistości okazuje się długa i niepewna.<br> Jednym z oczywistych środków zaradczych jest konstrukcja modeli konceptualnie bogatszych, dostosowanych do wybranych klas rzeczywistych sytuacji konfliktu i z tego powodu łatwiej stosowalnych. Taki trend badawczy daje się zauważyć obecnie. Jego przykładem jest Colemana gra "wymiany władzy", opisana wcześniej. Wymienię kilka innych przykładów pokazujących potencjalną użyteczność tego podejścia dla nauk społecznych.<br> Jeden z nich, tak zwany uogólniony dylemat więźnia, można opisać następująco. W n-osobowym społeczeństwie każda jednostka ma do wyboru dwie alternatywy: kooperować albo