takich nie widzi nic poza, jak to ujął pewien recenzent, "sałatką połamanej składni i zwyrodniałej gramatyki". Ktoś, kto brał do ręki książkę zatytułowaną Pamiętnik z powstania warszawskiego, nawet gdy ją w chwilę potem z furią odrzucał, reakcją taką dawał pośrednio dowód, że jego lektura polega na szukaniu pod sałatką Eksperymentu - treściwego befsztyka Rzeczywistości.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Twarzą w twarz z tak spoistym, niepodzielnym i potężnym przeciwnikiem, literackie "Ja" Białoszewskiego - pozostawione samemu sobie i upewnione, że nie ma co liczyć na jakiekolwiek zewnętrzne oparcie - siłą rzeczy zmuszone jest do wynajdywania rozmaitych strategii umożliwiających mu przetrwanie. Główny punkt tej strategii to włączenie siebie samego i zarazem