się uspokoić łomoczące serce. Nikogo nie było.<br>Tylko silne podmuchy wiatru waliły w nie domknięte okno.<br>Sprzęt grający stał na swoim miejscu. Komputer, telefon, lodówka... Nic nie zginęło. Zajrzałam do szafy. Jedna z moich półek świeciła pustką. Nie pamiętam, jakie leżały tam ciuchy. Układam wszystko chaotycznie, tam, gdzie akurat znajdę trochę wolnego miejsca. Na pewno jednak nie zostawiłam pustej półki. Coś sobie pomyślałam o entropii.<br>Potem wzrok mój padł na leżący na podłodze plecak Jadwigi. Pakowała się?<br>Planowała jakiś wyjazd?<br>A może wyprowadziła się, przyszło mi na myśl. Ale przecież nie wzięła żadnych swoich rzeczy. Jej część szafy, jej ciuchy, starannie