koleżanko Ika, wcale się nie obraziłem. <br><br>- Nie?<br><br>- Nie.<br><br>- Naprawdę nie?<br><br>- Naprawdę nie.<br><br>Ika z hałasem wytarła nos i spojrzała na Groszka niezbyt czule.<br><br>- Mimo to - rzekła spokojniejszym już głosem - jeszcze <br>raz przepraszam.<br><br>- No i pięknie - zaśmiał się "Jak". - Przyjemne <br>to nie było, więc... proszę bardzo. A teraz na zgodę może trochę <br>pobawimy się w akrobację? Co?<br><br>- Ależ proszę bardzo! - zawołał Groszek. <br><br>- Przywiązani do foteli?<br><br>- Tak. <br><br>- No... to uwaga.<br><br>Później, o wiele później Groszek przyznał się Ice, że gdyby wiedział <br>z góry i przemyślał sobie, co to znaczy "trochę akrobacji", <br>nigdy by nie powiedział: "ależ proszę bardzo".<br><br>"Jak" bowiem nagle oszalał.<br><br>Oto