jeźdźca za rękę, pociągniemy we dwójkę i cześć. Oba wojska były już gotowe do walki. Stały o kilkadziesiąt metrów od siebie w oczekiwaniu na sygnał. Nad Polandą powiewał wielki biało-czerwony sztandar przytroczony do boku Strupla, wierzchowca głównodowodzącego Górali. Łapa, blady, z zaciśniętymi ustami, poprawiał się na ponurym Lońce, który trochę utykał, lecz mimo tego braku był jednak najpoważniejszym osiłkiem Doliniarzy. Bracia Korsacy tworzyli trzeci oddział. Tylko Kaziuk stał w pojedynkę i wyraźnie się denerwował.<br>- Kanaj kapierw kazwa kali kamy kaPol kaka - rzekł Kękuś do swoich żołnierzy. Skinęli posłusznie głowami.<br>- O Jezu, co on mówi? - przestraszył się Kajaki. - Zdaje się o