poczucie bezpieczeństwa, ksiądz Wais raptownie otworzył <br>ogień na pozytywistów i agnostyków, nie podając sił liczebnych przeciwnika. <br>Odtąd z każdej stronicy wychylał się nowy wróg-fideiści, ontologiści, Kant - <br>a teolog, miażdżąc ich bez litości, stawał się tak samo bezwzględny dla czytelnika.<br> Grodzicki, który po dwukrotnym przeczytaniu ustępu o "rzeczy w sobie" truchlał <br>na sam wyraz: byt, oglądał się nieomal z żalem za tymi trzema niewinnymi literami, <br>gdy przyszło mu tonąć w rozważaniu zasady tożsamości i racji dostatecznej. Wszystko <br>jednak, co robił, robił gruntownie (ten rys fatalny wziął po nim Teofil>, nie <br>pozwalał więc sobie na żadne opuszczenia, bojąc się zresztą, że porywczy