podobnie jak w defiladach wojskowych, również wykorzystujących kontrast między geometrycznym szykiem maszerujących szeregów a bezładną spontanicznością w szpalerze widzów).<br> Znamienne jednak, że istnieją próby przełamania tego antytetycznego układu; chwiejna równowaga chaosu i rygoru zostaje zastąpiona dominacją tego ostatniego i to po obu stronach "rampy": i gimnastycy i rzekomi widzowie na trybunach (nie będący już właściwie w ogóle odbiorcami, ale pełnoprawnymi aktorami widowiska) zostają po równi wprzęgnięci w rytmiczny porządek gestu i ruchu. Myślę tu o tym typie pokazów, jaki przekazują nam filmowe relacje z uroczystości państwowych w maoistycznych Chinach. Tutaj zorganizowany jest cały stadion (np. gimnastycy wykonują ewolucje, a widzowie na