mam zgody rodziców.<br>- Nie szkodzi, przynieś następnym razem - powiedział. - A teraz szybko się przebieraj, bo zaczynamy. <br>Joanna biegła i już po chwili nie pamiętała o swoim niepokoju. W biegu jak zwykle zapomniała o wszystkim, nawet o tym, że jest Joanną, cała stała się biegiem, wiatrem rozwiewającym włosy, oddechem sięgającym środka trzewi. Biegła za trenerem, w grupie pięciu takich jak ona, przez okoliczne łąki, na które dotąd rzadko się zapuszczała. Szybowała w powietrzu, wystarczyło dotknięcie czubkami palców ziemi, by wzbiła się znowu, jakby nie dźwigała już ciężaru swego ciała, jakby była lekka jak piórko, jak motyl. Żadna myśl nie zakłócała jej biegu