osiemdziesiąte zeszłego wieku, a więc na czas bujnego rozkwitu lub na pierwsze lata po załamaniu się działalności <name type="org">Narodnej Woli</>. Większość przyszłych apostołów socjalizmu w Polsce odbywała swój rewolucyjny nowicjat na południu - w Kijowie lub Odessie, po roku 1880 przeważać zaczęli przybysze z Petersburga, głównie z Instytutu Technologicznego, którego wychowankowie tworzyli trzon polskiej socjalistycznej Gminy Petersburskiej. Rozpoczynając swą działalność rewolucyjną w organizacjach rosyjskich, Polacy odgrywali w nich niejednokrotnie ważne role - wielu spośród nich należało do czołówki <name type="person">Narodnej Woli</>, a sam wykonawca udanego zamachu na cara był także Polakiem. Od niego właśnie pochodzi charakterystyczne uzasadnienie zaangażowania się w rosyjski ruch rewolucyjny, które tłumaczy