Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
lekko pochylony w przód, zazwyczaj nie owinięty drucikiem czy metalową taśmą (co było właściwie regułą w szablach XVII-wiecznych); głowica zwieńczona była migdałowatym, minimalnie wypukłym kapturkiem przechodzącym warkoczem aż do jelca (gdy, jak pamiętamy, w okazach XVII-wiecznych warkocz ten był przeważnie znacznie krótszy). Tak jak w szabli XVII-wiecznej, trzon rękojeści łączony był z trzpieniem głowni poziomym nitem przechodzącym przez górne wąsy; przeważnie obciągnięty skórą na gładko, a jeśli nie, to czasami politurowany bądź rytowany poprzecznie w szewrony. Mocowany był jednym bądź dwoma nitami w górnej części trzonu (które miewały podkładki w formie ozdobnych rozetek). Kapturek wraz z warkoczem, w
lekko pochylony w przód, zazwyczaj nie owinięty drucikiem czy metalową taśmą (co było właściwie regułą w szablach XVII-wiecznych); głowica zwieńczona była migdałowatym, minimalnie wypukłym kapturkiem przechodzącym warkoczem aż do jelca (gdy, jak pamiętamy, w okazach XVII-wiecznych warkocz ten był przeważnie znacznie krótszy). Tak jak w szabli XVII-wiecznej, trzon rękojeści łączony był z trzpieniem głowni poziomym nitem przechodzącym przez górne wąsy; przeważnie obciągnięty skórą na gładko, a jeśli nie, to czasami politurowany bądź rytowany poprzecznie w szewrony. Mocowany był jednym bądź dwoma nitami w górnej części trzonu (które miewały podkładki w formie ozdobnych rozetek). Kapturek wraz z warkoczem, w
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego