Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
Pomiędzy górną ryfką a kołnierzem na zewnętrznej stronie pochwy przylutowana srebrna tarczka z nałożonym wypukło herbem Lubicz, wokół którego wygrawerowano: ŤS.W./26/XI/1862/ b.O./1920ť. Ostroga z grubej blachy, zaokrąglona, z dłuższym ramieniem".
Szabla wz. 1917 podoficera kawalerii. Typowy egzemplarz tego wzoru charakteryzował się rękojeścią z drewnianym trzonem długości 11 cm, lakierowanym na czarno, z 7-8 lekko ukośnymi karbowaniami bez metalowego oplotu; jelec nie miał wąsów. Reszta oprawy rękojeści była identyczna ze wzorem oficerskim. Głownie były przeważnie sygnowane znakiem GUZA. Głownia i pochwa - jak w szablach wzoru oficerskiego.
Szabla tego wzoru ze zbiorów Józefa Pawliszaka z Warszawy
Pomiędzy górną ryfką a kołnierzem na zewnętrznej stronie pochwy przylutowana srebrna tarczka z nałożonym wypukło herbem Lubicz, wokół którego wygrawerowano: ŤS.W./26/XI/1862/ b.O./1920ť. Ostroga z grubej blachy, zaokrąglona, z dłuższym ramieniem".<br> Szabla wz. 1917 podoficera kawalerii. Typowy egzemplarz tego wzoru charakteryzował się rękojeścią z drewnianym trzonem długości 11 cm, lakierowanym na czarno, z 7-8 lekko ukośnymi karbowaniami bez metalowego oplotu; jelec nie miał wąsów. Reszta oprawy rękojeści była identyczna ze wzorem oficerskim. Głownie były przeważnie sygnowane znakiem GUZA. Głownia i pochwa - jak w szablach wzoru oficerskiego.<br>Szabla tego wzoru ze zbiorów Józefa Pawliszaka z Warszawy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego