ja miałam wesołe usposobienie. Zawsze wierzyłam w życie. A teraz... Lekarze ostrzegali mnie przed ciążą. Twierdzili, że serce, że nerki... Ja myślę, że gdyby nie zabrali męża albo choćby już po porodzie... Mój synek nie tak... To był duży, ładny chłopczyk. Zupełnie wyrośnięty.<br>- Tak, rozumiem. Wróćmy jednak do prowokacji. Pani tu mieszka długo, zna wszystkich. Kto to jest? Kto to może być? Pani musi mieć jakieś podejrzenie.<br> Wadkowska położyła głowę na poduszce. Przymknęła powieki. Marta czekała niepewna. Chora przysnęła, czy może <br>nie chce mówić? Ale po wynędzniałych policzkach stoczyły się łzy. Osiadły na brodzie. Marta wyjęła chusteczkę i delikatnie otarła je