widzisz? Syrena! Złapaliśmy ją! Niechaj tu poleży do rana! O świcie do Czerska ją &lt;orig&gt;zawieziem&lt;/&gt;, do księcia!<br>- Syrena? Jezusie, Maryjo! Prawda! Jakaż ona śliczna!<br>- Nie prawiłbyś byle czego! Śliczna! Czarownica, wiadomo! Taka ci najcudniejszą postać przybierze, aby tym łacniej otumanić chrześcijańską duszę.<br>- Boże miły! Prawdę mówicie? To ona chrześcijańskie dusze tumani? I cóż ja mam z nią zrobić?<br>- Pilnować do zorzy! Ale pilnuj bez ustanku. Nie &lt;orig&gt;zdrzymnij&lt;/&gt; się. Uważaj, żeby postronków nie zerwała, bo ucieknie.<br>- Ha! Każecie pilnować, to będę pilnował. A kiedyż po nią przyjedziecie?<br>- &lt;orig&gt;Mówilim&lt;/&gt;. Skoro świt. Teraz ją &lt;orig&gt;położym&lt;/&gt; w oborze, niech leży.<br>- A ty, Staszku, pamiętaj: oka