śmierć bliskiego przyjaciela Zaruskiego, Mieczysława Karłowicza w lutym 1909 r. na stokach śnieżnych Małego Kościelca, gdzie Karłowicz zginął w lawinie. Ostatecznie władze namiestnictwa c.k. zatwierdziły status organizacji ratowniczej w dniu 29 października 1909 r., który to dzień należy uważać za dzień założenia Pogotowia. Początki Pogotowia były trudne, "zrąb" organizacji tworzyło 12 ratowników stałych, pierwszym Naczelnikiem został Mariusz Zaruski, jego zastępcą Klemens Bachleda. Zaruski kilkakrotnie proponował Klimkowi objęcie kierownictwa Pogotowia, ale Bachleda odmówił. Zaruski pisał z żalem, że do Pogotowia nie garnęli się taternicy "z wybitniejszych zamiejscowych zapisało się zaledwie kilku... ich pomoc była sporadyczna i dowolna, przychodzili kiedy chcieli i