wieku. Wtedy do produkcji lin okrętowych zaczęto używać włókien z banana manilskiego. Manila miała porównywalne parametry co konopie, wysoką wytrzymałość i rozciągliwość, ale lepiej znosiła słoną wodę. Liny i sznury z bawełny były bardziej elastyczne, zaś sizal - bardziej ekonomiczny. <br><br>Prawdziwa rewolucja nadeszła w połowie XX wieku wraz z powszechnym wprowadzeniem tworzyw sztucznych. <br><br>Uzyskiwane z pochodnych ropy naftowej i węgla sztuczne liny okazały się znacznie elastyczniejsze od naturalnych. Dlatego też poradziły sobie ze skrajnymi naprężeniami (np. włókna poliamidowe wykorzystywane w alpinizmie), są odporne na przetarcia oraz czynniki atmosferyczne i chemiczne (polipropylenowe liny stosuje się do cumowaniu okrętów). W odróżnieniu od konopii, liny