Ale<br>szarańcza moich myśli<br>jest nieprzetłumaczalna.<br><br>Nieprzetłumaczalni są dyżurni<br>pilnujący moich słów i gramatyki.<br><br>Nieprzetłumaczalne są moje godziny<br>na Twoje godziny.<br><br>Czarny bez za oknem.<br>Porozpinane bramy. Pożółkłe niedopałki dnia.<br>Martwe oko w wizjerze<br>o szóstej nad ranem.<br><br>Nieprzetłumaczalny jest Rilke.<br>Die Blätter fallen, fallen...<br>Wir alle fallen...<br><br>Mam Ci tyle do powiedzenia<br>ale<br>tunel nadciąga<br>na mój spóźniony pociąg.<br><br>Słychać przeciągły gwizd.<br><br>Jestem zmęczona, Marianno,<br>wyjeżdżam na wypoczynek<br>w trójkąt bermudzki.&lt;/&gt;<br><br> Lipska nie jest, jak wiadomo, poetką emigracyjną; bywała wielokrotnie na Zachodzie, ale ten wiersz pisany jest z perspektywy kogoś, kto żyje w Polsce lat osiemdziesiątych. Mimo to nie ma