i Krysię, wesoło witał się ze mną i wołał uradowany:<br><br>- Nareszcie widzimy się znowu! Krysoczka, Adamczyk! A gdzie Stanisław Bernardowicz? Nie przyjechaliście do mnie na bliny, zdrajcy! A pani jak zawsze z parasolką, Eleonora Karłowna... Nie lubimy piegów, co? Kazimiro Wacławowna, niechże pani tu idzie!<br><br>Panna Kazimiera stała onieśmielona na uboczu i dopiero teraz ją zauważyliśmy. Pierwsza podbiegła do niej Krysia i zarzuciła jej ręce na szyję.<br><br>- Gdzie nasz tragarz? - wołał Jurczenko. - Nie pamiętam numeru.<br><br>- Sieaście - powiedział Sierioża niewyraźnie jak zwykle.<br><br>- O, siedemnastka, jest! Nieś, bracie, bagaż do dorożki. Czy macie w Wielkich Łukach dorożki?<br><br>Przeszliśmy na drugą stronę dworca, tragarz