w liczbę <br>mieszkańców miasto nie mieściło się już w zbyt ciasnym zakolu murów, wzniesionych <br>jeszcze przez króla Serwiusza Tulliusza, ale rozciągało się coraz szerzej, aż <br>poza łuk Druzusa i dalej, poza rozejście się dróg Appijskiej i Latyńskiej. Piotr <br>znał dobrze te małe mijane domostwa, na wpół wiejskie, zamieszkane przez ludność <br>ubogą, przeważnie przez dawnych chłopów latyńskich, którzy wyzbyli się ziemi <br>nie mogącej ich wykarmić i ściągnęli do miasta, by tu żyć z łaski cezara. Ludzie <br>ci nie byli najlepszym narybkiem w Piotrowym jeziorze. Zbyt łatwo i zbyt szybko <br>uczyli się tutaj żyć bez pracy - w pogoni tylko za nowym rozdawnictwem i