pięknie zakwitają,<br>Jakie wdzięczne owoce nam z siebie dawają,<br>Źwirzęta i bydlęta jako tu bujają,<br>A przedsię człowiekowi podatki dawają.<br>Nie sobie nosi owca wełny na swej szubie,<br>Kiedy chce ten nędzny człek, zawżdy ją oskubie.<br>Ptaszek pierze, miód pczoła, a wół nosi rogi.<br>Gdy każą, musi je dać nędzniczek ubogi.<br>Złoto, srebro, kamienie, temu to człowieku<br>Wszytko sprawił k rozkoszy ten Pan tak od wieku.&lt;/&gt;<br>(V. Sokrates)<br><br><br><br>Podobieństwo z Hymnem chwilami zastanawiające, choć łatwo je wytłumaczyć wspólnym źródłem, Palingeniusowym: ta sama tu i tam pochwała Stwórcy wywiedziona z pochwały Jego dzieła. Ale są i różnice. Bóg Kochanowskiego jest dobry i