zupę. Patrzył za idącą w stronę kuchni, patrzył na sprzęty i na okno w świetle ubogiej wiosny. Po prostu był. <br>Patrzył znowu na Gertę wracającą. Nalewała zupę, a kiedy cofnęła chochelkę, podniósł głowę. <br>- Ci turyści... oni tu się zatrzymali, w miasteczku? <br>Gerta objęła oburącz wazę. <br>- Nieee... Tutejszy hotel im za ubogi... Za jeziorem, gdzie luksusowy hotel "Pod Bursztynowym Pierścieniem", pan profesor jeszcze tam nie był... tam się zatrzymali. Ciężkie pieniądze. Autokar ich wozi jak Amerykanów. <br>- Postąpi dwa kroki. - To pewnie znowu taki klub seniorów wojennych... Włos siwy, ale na jeża krótko przystrzyżony, oko bystre, tyle że krok już nie taki pewny