odpowiadało to, że Jakub uda się do Charanu. Tam przecież mógł znaleźć towarzyszkę życia wśród własnego rodu i uniknąć błędu, jaki popełnił Ezaw żeniąc się z Hetytkami. Stary ojciec widać przebaczył mu już niegodziwe szalbierstwo, gdyż czule go pożegnał i pobłogosławił na drogę.<br>Jakub udał się w daleką drogę jak ubogi pielgrzym, z torbą na plecach i z kosturem w prawicy. Musiał bowiem wymknąć się z obozu ukradkiem w nocy, gdy groźny Ezaw w najlepsze spał w swoim namiocie.<br>Całą drogę kroczył pieszo i sypiał pod gołym niebem. Pewnego dnia, gdy zapadł wieczór, położył sobie kamień pod głowę i usnął wielce