zakupami jego żona, najwyżej trzydziestoletnia<br>przystojna Słowaczka.<br> - O, pan Johann! - ucieszyła się na widok Wojciucha,<br>który szarmancko ucałował podaną na powitanie dłoń. Kobieta<br>spłoniła się zadowolona.<br> Razem zasiedli do śniadania. Jedząc rozmawiali z ożywieniem.<br>Potem ułożono Wojciucha na wygodnym łożu w pokoju.<br>Obudzony przez gospodynię o piętnastej, zdążył się ogolić,<br>ubrać, zjeść obiad i trzeba było wędrować na stację. O godzinie<br>szesnastej odjeżdżał pociąg w kierunku granicy<br>słowacko-polskiej. Kovac wyjechał do Zwolenia, miał wrócić dopiero<br>wieczorem. Wojciuch zapytał delikatnie Słowaczkę o należność.<br>Spojrzała zdziwiona.<br> - Wy gość, ne platite...<br> Nie zważając na protesty Kovacowej, położył na stole<br>większy banknot.<br> - Bardzo dziękuję