regionalnego, lokalnego itd. oraz rodzinnego, zawodowego, wyznaniowego".<br>Lévi-Strauss traktuje więc każdą kulturę jako pewną jedność, w miarę zintegrowaną, a różniącą się w całości, jak i na wielu poziomach, od innych całości kulturowych. Porównania między kulturami można czynić na różnym stopniu ogólności, dwie subkultury, których różnice przy porównywaniu łatwo jest uchwycić, mogą wchodzić w skład większej całości. Całość ta z kolei byłaby opozycyjna do innej. To, co będziemy porównywali, jest oczywiście zależne od tego, jakie zamierzyliśmy badania. Takie elastyczne pojmowanie kultury pozwala na stopniowe przechodzenie od cech najbardziej uniwersalnych do największych partykularyzmów kulturowych. U samej podstawy leżałoby oczywiście zjawisko naprawdę uniwersalne