zamyślony, że nie spostrzegł swego dobrego znajomego. Paragon szepnął do dziewczynki:<br> - Teraz, niestety, nie mam czasu. Przyjdź do leśniczówki, to pogadamy.<br>Przeciął drogę zasępionemu asystentowi.<br> - Szanowanie, panie asystencie - przywitał go z największą gracją, na jaką stać go było w tej chwili. - Jak tam szanowna praca naukowa?<br>Antoniusz mrugnął porozumiewawczo, ledwo uchwytnym ruchem przytknął palec do warg, a potem musnął rudą brodę &lt;page nr=97&gt;<br> - Co ty tu robisz, Paragon?<br>Maniuś ucieszył się, że szef duchów nie zapomniał jego imienia. Odrzekł więc z humorem:<br> -Ja tutaj w celach handlowo -transportowych. Jeżeli szanowny pan asystent ma jakiś bagaż, to chętnie dostarczę go pod wskazany adres. Taksa