receptorem glikokortykoidowym, jednak występują w krążeniu w znacznie mniejszych stężeniach niż glikokortykosteroidy i dlatego nie odgrywają istotnej roli w tym zakresie. Rola biologiczna mineralokortykosteroidów polega na utrzymywaniu w optymalnych granicach objętości płynów wewnątrznaczyniowych. Mechanizm ich działania polega na hamowaniu przeznabłonkowego transportu jonów sodowych. Retencji jonów sodowych towarzyszy retencja wody. Punktem uchwytu działania mineralokortykosteroidów są komórki nabłonka kanalika dystalnego nerki, a także gruczoły potowe, gruczoły egzokrynne przewodu pokarmowego, m.in. ślinowe, oraz nabłonek jelit.<br>Do grupy głównych mineralokortykosteroidów wytwarzanych w organizmie należą: aldosteron, 11-deoksykortykosteron i kortykosteron. Najsilniejsze działanie spośród nich wywiera aldosteron. U ludzi zdrowych, na diecie z normalną zawartością jonów