z prokuratury, zadrżałaby mi ręka.<br>Przyglądał jej się kilka długich sekund.<br>- Kim pani właściwie jest? - zapytał cicho. - Myślałem...<br>Poczekała chwilę, lecz nie zamierzał kończyć.<br>- Koleżanką po fachu. - Też zniżyła głos. Pewnie to od tego zmiękł, złagodniał. - Albo po prostu dziewczyną w potrzebie. Niech pan sobie wybierze.<br>- Moi koledzy po fachu uczą wrzucania piłki do kosza.<br>Ruszył przed siebie. Kiedy się zrównali, odstąpiła może ćwierć kroku. Otarli się ramionami i dopiero z tej odległości wyczuł jej zapach. Proszek do prania, odrobina perfum kojarzących się raczej z jakimś owocem niż kwiatami.<br>- To to piwo? - zapytał, czując, że pakuje się w coś niedobrego. Włożył