Polacy ze swoją szlachetną i królewską przeszłością, którą przekładali na szlachetne pragnienie wolności, tak też - choć z doświadczeniem młodego państwa - Estończycy nosili w sobie przez cały czas dążenie do wolności. Może nie głosili go otwarcie, przypominało to raczej rozżarzone węgle pod popiołem. Przejawiało się w atmosferze świąt śpiewu, w których uczestniczą chóry złożone z tysięcy osób. Przejawiało się w nieustannej pracy, przez którą Estończycy pragną osiągać stan błogosławiony i wolność. Ale jest to jedyna gwarancja, w jakiej Estończycy upatrują możliwość przetrwania własnego języka, kultury i narodu oraz swobody i prawa do zdecydowania o własnym losie. <br>Przy kontaktach z Estończykami warto pamiętać