Nagle pojawili się terroryści. Zaciągnęli nas do środka, krzyczeli, że wszystkich zabiją - pani &lt;name type="person"&gt;Ilona&lt;/&gt; mruży oczy. Fragmenty tamtych wydarzeń ciągle śnią jej się po nocach. - Siedzieliśmy stłoczeni w jednym miejscu - wraca do opowieści. - Było bardzo gorąco, cały czas zasłaniałam &lt;name type="person"&gt;Ałanowi&lt;/&gt; oczy. Był wyczerpany, prawie cały czas spał. Nie wierzyłam, że uda nam się przeżyć, ale &lt;name type="person"&gt;Ałan&lt;/&gt; mówił do mnie "Mamo &lt;name type="person"&gt;Putin&lt;/&gt; da im to, czego chcą i zaraz nas wypuszczą". Tylko dzieci nie traciły nadziei - mówi &lt;name type="person"&gt;Sawicka&lt;/&gt;.<br>Mieli dużo szczęścia, uciekli jeszcze przed natarciem &lt;name type="org"&gt;Specnazu&lt;/&gt;. Trzeciego dnia oblężenia nastąpił jakiś wybuch, było zamieszanie, szyby w oknach rozprysły się w drobny mak. Pani &lt;name type="person"&gt;Ilona