polu sprostać konkurencji - jako temat osobny nie dał tak znaczących efektów; a może po prostu dlatego, że groza ze swej natury była kiczowata, nie przyciągała więc na dłużej dobrych malarzy.<br>Wielkie przemiany teatru dokonywały się równolegle z narodzinami i rozwojem romantycznej filozofii, podtrzymywały nadzieję, że nowy światopogląd i nową estetykę uda się przełożyć na nowy język obrazu. Ogólny kierunek nowości, wprowadzanych w pierwszych dziesiątkach lat XIX wieku do teatru, rysował się klarownie: zmierzały ku zastąpieniu klasycznej statyczności, skończoności i harmonii, przez wybuchowy dynamizm, ekspresję uczuć, nagłość świetlnych i akustycznych efektów, zburzenie starannej kompozycji postaci pośród scenicznego obrazu. Spontaniczność objawiała się często