wskazują na realne problemy, tylko że nie proponują realnych rozwiązań. W przypadku Leppera skutki tych rzekomych rozwiązań są śmiercionośne dla demokracji.<br>Na zakończenie akcent osobisty. Szczególnie mocno z 15-lecia zapamiętałem dwa momenty. Ten, kiedy stanąłem na trybunie sejmowej jako pierwszy niekomunistyczny premier - w głębokim przeświadczeniu, że to się musi udać, bo inaczej nie mógłbym podjąć tego zadania. A drugi - w Atenach, kiedy podpisywano traktat akcesyjny do Unii Europejskiej. I jeszcze bardziej niż chwila podpisywania akcesji do Unii przez Polskę wzruszył mnie podpis Litwy. Pomyślałem, że akces do Unii kraju kiedyś przymusowo włączonego do Związku Sowieckiego świadczy najlepiej, jak wielka zmiana