z końca XVIII wieku i noszącego ślady kultury słowackiej (np. stacje drogi krzyżowej w tym języku). Tam modliliśmy się i śpiewaliśmy, a nasze głosy niosły się z łatwością po wysokich sklepieniach owego budynku. W sobotę rankiem po skonsumowaniu konserw, dżemów i wypiciu herbaty owocowej, które to produkty towarzyszą harcerzom nieodzownie, udaliśmy się na drogę krzyżową na świeżym powietrzu. Szliśmy sobie polną, ośnieżoną ścieżką, słonko świeciło, a po naszej wschodniej stronie widać było ośnieżony szczyt okolicznej "Kilimandżaro" alias Babia Góra. Sobotnie popołudnie spędziliśmy na Mszy św., a po niej zwerbował nas już drugi z tamtejszych księży - ks. Andrzej. Zażyczył sobie, abyśmy odśpiewali